سَـــیّارک دِنــــــــــج

گفتم من انسانم و پر از هیچ

اشتباه گفتم.

من انسانم و جسمم نیستم. دستهای من خالی بود وقت تولد اما من با جان و عقل و توانایی متولد شدم

انسان صاحب است، صاحب اراده صاحب استعداد، صاحب اندیشه.

دست پر متولد میشویم و دست پرتر می شود که به مرگ برسیم

تازه می فهمم معنای جمله ی انسان جهول و ظلومه رو

تازه می فهمم انسان همیشه دچار خسرانه یعنی چه

عجـــــــب.

این هم دشت امروزمون از زندگی.